هنوز نتوانستم با خودم به توافق برسم که خانه ی مجازی تازه ای باید! هنوز هم در خم کوچه اول دل کندن از یک عزیز مانده ام! نمی توانم خودم را راضی کنم همه لحظاتی را که به پای هم زمان را کهنه کردیم را به پای چند روز همراه نبودنش از خاطر ببرم!

با خودم کلنجار می روم که رهایش کنم میان میلیون ها صفحه مجازی که از میان احساسات و ایده ها و انگشتان آدم های حقیقی وجود یافته اند یا نه ؟  هزار هزار مجازی است که یار حقیقی شان روزی به پایان آنها فکر کرده اند یا همراهی شان را دیگر زائد دانسته اند و آنها را رها کرده اند میان صفحات خاک خورده صفر ویکی که دیگر کسی به بودنشان و نام کاربری و رمزشان نیازی ندارد!

ولی من همیشه سرسختانه در برابر دل کندن از تعلقاتم رفتار و با احساس فراموشی مبارزه کرده ام! وقتی پیوند نادیدنی حس خوب دوست داشتن میان من و محبوبی برقرار میشود سخت می توانم یادم برود که دوستش دارم!

هنوز هم میان تمام صفحات مجازی در جستجویم برای یافتن یک حس آشنای چند ساله ! یک خاطر مکدر از دوری ! یک صفحه پر از رویا و خاطره که فریبای خیال بر گستره اش بال گشوده باشد و زیر سایه خیالات موهوم از سرچشمه ذهنی یک آشنای حقیقی زندگی کند!

هنوز هم دنبال  دلخوشی های یک طبع لطیف باشم که گاهی میان حقیقت هایش پناهش می شود یک ملجا مجازی!

چقدر دلم سرگردان است . سرگردان میان نگاشتن روی یک تصویر جدید از یک مجازِ جدید! یا گشتن و یافتن یک تصور قدیمی!

گاهی برای دوباره ساختن شاید لازم باشد که گذشته ها را بگذاری و بروی تا میان لایه های غبار ذهن پنهان شوند! نمی دانم شاید لازم است که راه آسمانه ام را به این سمت کج کنم ..

یک نگاه تازه به زندگی .. یک شروع مجدانه برای ساختن ..یک رها کردن صبورانه..یک شیرینی نرم ِ لطیف میان تلخی های تند این روزها!!

نمی دانم شاید حاصل قهر کردن یک دوست کم حرف و خوب شنو در این روزهای قحطی ِ گوش همین ها باشد !

اگر چه همه این موجهات به ظاهر خوب نتوانسته است دل من را بد کند که چشم انتظار باز شدن روی ماه آسمانه ی سیده بانو نباشم !

** انگار من هم مجازی بودم برایت که میان حقیقی هایت رهایم کردی!!