آدم یک وبلاگ چند ساله داشته باشد ولی به لطف مخابرات به آن دسترسی نداشته باشد می شود نتیجه اش این !

ساختن یک وبلاگ دیگر در پارسی بلاگ به خاطر رفع خماری :)

این می شود اولین مطلب این وبلاگ نمید انم چه بلایی سر وبلاگ خودم می آید ولی همین قدر می دانم که از بی وبلاگی بی طاقت شده ام.. دلم وبلاگم را میخواهد با تمام محتویاتش .. با درد و دل هایش .. با گلایه هایش .. با دلتنگی هایش ..با منفی بافی هایش..

دلم برایش تنگ شده است .. دلم برای خودم تنگ شده است..

وبلاگم نقطه ای است که من به خودم می رسم. می نشینم روبروی خودم و با هم حرف می زنیم به صرف کلمات..

آن قدر کلمات را پشت سر هم ردیف می کنیم تا دلمان خالی شود .. تا دیگر بغضی نداشته باشیم.. تا دیگر خوابمان ببرد..

دلم تنگ شده برای ان همه حرفهایی  که با خودم زدم

فعلا که اینجا را گشوده ام برای حرف هایی که روی دلم سنگین شده اند ..